21 January 2009

Parasite

همه ی آدم ها به نوعی انگل اند. یعنی واسه یه مدتی که شده فقط از یکی استفاده می کنند بدون اینکه نفعی براش داشته باشند. بگذریم از ضررهائی هم که ممکنه برسونن.واضح ترین مثالش وقتی یه که به دنیا میایم. مادر و پدر ما میزبانمون میشن و ما زندگی انگلی خودمون رو شروع می کنیم. این روند تا یه سنی ادامه داره. واسه بعضی آدما تا آخر عمر پدر مادر بدبختشون. خلاصه اینکه خود این آدما حتی وقتی خودشون انگلند یه سری انگل دیگه ازشون استفاده می کنند.

با تعریف بالا انگل بودن میشه یه ویژگی بالذات. یه جور انگل بودن دیگه هم وجود داره که اسمشو میذاریم "سوشال انگلیسم"! این خصیصه بالقوه است. آدمائی که این خصوصیت بالقوه رو بالذات می کنند هم میشن "سوشال انگل" یا انگل اجتماعی. این گونه افراد برای پرورش استعدادهای خاصشون نیاز به یک میزبان دارن. این میزبان رو "حمال" می نامیم. سوشال انگل تا وقتی که براش صرف داشته باشه آویزون حمال میشه. تو بهترین حالت بعد از تموم شدن کارش حمال رو میذاره به حال خودش و میره سراغ یه حمال دیگه. بدون اینکه ضرر جدی ای به حمال وارد کنه.

حالا حمال داستان ما میمونه و حوضش. وقتی انگل ولش کرد و رفت تازه میفهمه از کجا خورده. بعضی حمالها ترجیح میدن بیشتر از این بهش فکر نکنن. بعضی حمالها هم هستن که دنبال موقعیت مناسب میگردن تا به اون انگل حالی کنن حمالی یعنی چی. بعضی ها هم دستشون به هیچ جائی نمیرسه و میان این مساله رو تو وبلاگشون موشکافی می کنن.
حمال بودن یا انگل بودن؟ مساله این است.
-------------------------------------------------------------
پی نوشت: بدتر از این انگل ها یه عده ای هستند که زالو اند. یعنی تا وقتی جون داشته باشی ازت میمکن. شانس بیاری و زود بفهمی میتونی زنده بمونه.

2 comments:

A.Zed said...

خداییش انگیزه ات برای نوشتن این پست شرح زندگی یکی از اساتید محترم نبود ؟؟؟؟!!!!؛

Alireza said...

یاد اون آدم های درب و داغونی افتادم که توی یکی از قسمت های سندباد بودن و روی دوش یکی سوار میشدن و تا آخر عمر آویزونش میشدن و میدوشیدنش... تا اونجا که یادم میومد، اسمشون نسناس بود، ولی مثل اینکه اسم معروف ترشون .

دَوال پا

هست:؛