این ایرانی های پسردوست

بله!

همینه که هست.

ایرانی ها بالا بروند و پائین بیایند پسر دوست اند. هرچند الان شاعبه هائی از تمایلات به دختران هم دیده میشود، ولی همه ی اینها در ظاهر است و ریشه در درک بی وفائی پسرها توسط پدر و مادرها دارد.

در تاریخ است که مادری را پسری بود که وقت شیرخوارگی او بیوه شده بود. پسرک از همان ابتدا هر شب سر بر سینه ی مادر میگذاشته و خوابش میبرده. بعدها که بزرگتر شده بود مادر قصد جدا کردن او را از خود داشته که پسرک هر بار میگفته "پستون پستون!" و به این طریق دل مادر را غنج میبرده و سر بر سینه ی مادر میخوابیده.

زمان میگذرد و پسر بزرگ میشود و ازدواج میکند. شب حادثه! مادر به اتاق عروس و داماد میرود و این پا و آن پا میکند که آیا پسرش میتواند برای اولین شب بدون اینکه سرش را روی سینه ی مادر بگذارد بخوابد یا نه.

در میزند و صدائی نمیشنود. دوباره در میزند و میگوید "پستون پستون!". باز هم صدائی نمی آید. این بار محکمتر داد میزند که "پستون پستون!". پسرک از داخل اتاق هوار میزند که "پستون پستون قبرستون! اینجا هم گله هم گلستون!"

دیگر نتیجه گیری را به خودتان - و احیانا ذهن خلاقتان! - می سپارم.

خلاصه اینکه همه ی پدرها که خوب میدانند چه کرده اند! همه ی مادرها هم دیده و شنیده اند. اما باز هم دخترها زاده میشوند که سرویس بدهند. در خانه ی پدر تمرین میکنند برای خانه ی شوهر و در خانه ی شوهر هم که همه ی درسهائی که از بر کرده اند و نکرده اند باید پس بدهند. این پدر و مادرها هم خوب دختران رقیق القلب شان را میشناسند. از آنها توقع محبت دارند و اینکه پس فردا بعد از 120 سال آفتابشان به لب بوم رسید این دختر باشد که شمعی بالای مزارشان روشن میکند و فاتحه ای میخواند.

از طرف دیگر پای عمل که میرسد این پسر است که اسم و رسم خانواده را نگه میدارد و اونه که قراره افتخارات رو ردیف کنه دنبال اسم خانوادگی. اصلا اونه که لیاقت خرج کردن رو داره و همه ی چشم امید خانواده به اونه که ببینه چه دسته گلی قراره به سر خونواده بزنه.

نمونه اش همین خونه ی ما که تازه پدر و مادر من هرجا میشینند به داشتن دختری مثل من افتخار میکنند - بالاخره یه کم هم واسه خودم تبلیغ کنم دیگه! - و میگویند دختر خوبه، دختر خوبه!

نتایج کنکور من که آمد، اگرچه همه را سکته داده بودم که عمرا قبول بشم و از اینجور مسخره بازی ها، و همه کلی با لنگه کفش دنبالم کردند که خاک بر سرت که دو ماه ما رو به فنا دادی، زمزمه ها بعدش شروع شد که چرا قلمچی پیش بینی رتبه دو رقمی برای تو کرده بود و تو سه رقمی شدی؟ کلا من انگار در وظیفه ام کوتاهی کرده بودم!

حالا که نوبت شازده پسرشان رسیده خدا عالم است که چه قولهائی بهش داده اند که زیر 1000 شوند! BMW مدل فلانش رو خودم شنیدم! حالا بماند که سر دادن همین پژی به من چقدر التماس کردم و چقدر بیلخ های روحی روانی به من داده شد که ماشین مدل بالا سوار شدن اسراف است و پول رو خرج این چیزا کردن حرام است و ...!

مخلص کلام اینکه بدانیم و آگاه باشیم که دخترانمان برگ گلانی هدیه ی خداوند هستند به ما! قدرشان را بیشتر بدانیم!

>-------------------------------------------------------------

پی نوشت 1: به جان خودم اگه حسودی کرده باشم!

پی نوشت 2: مرفه بی درد خودتی!

پی نوشت 3: طولانی شد؟ خوب کنکوری ها - و البته برخی غیر کنکوری ها - که دیگه اینجا رو نمیخونن و کامنت هم نمیذارن! خیال همه راحت!

پی نوشت 4: پساپس از برخی کلماتی که منافات با عفت عمومی داشت و بکار برده شد حلالیت می طبم. به هر حال کپی رایت باید رعایت میشد.
پی نوشت 5: از ما که چیزی کم نمیشه. ادعائی هم نسبت به این مرفه بی درد نداریم! کپی رایتش هدیه ای از سوی ما به سوی شما!!