اینجور وقتا انگار یکی قلبتو گرفته تو مشتش و با تمام قوا داره میچلونتش

اونوقتی که یه دوستی رو میبینی که دپه و غم داره و میشینی باهاش حرف میزنی و سعی میکنی بخندونیش و حال و هواش رو عوض کنی،
ولی وقتی خودت دپی و حال و حوصله ی هیچی رو نداری یه نفرم نیست* که بیاد حالت رو خوب کنه.

* حداقل برای من، خیلی وقتا دوست داشتم یکی غیر از پدر و مادر و همسر باشه که این جای خالی رو پر کنه برام.