بازگشت

دلم تنگ شده برای نوشتن.

برای منی که خیلی آدم پرایوتی هستم و نظرات و شادی ها و خوشحالی هام رو نمی‌خوام یا به راحتی نمی‌تونم با بقیه به اشتراک بگذارم، نوشتن یه جور سلویشن محسوب میشه.

اینجا می‌نویسم برای خودم در اینده، که مثل امشبی بیام پست ها رو بخونم و به بعضیش بخندم و با بعضیش یاد اتفاقات سخت قدیم بیفتم و خوشحال باشم که گذشتنت اون روزها.

تو این چند وقت که ننوشتم خیلی اتفاقات افتاد. اتفاقاتی که جاشون اینجا خیلی خالیه؛ ز لحظات عاشقی تا لحظات مرگ و زندگی؛ از موفقیت ها و از شکست ها.

برمی‌گردم تا دوباره بنویسم.