خیال

خیالپردازی خیلی هم قشنگ و خوبه. 

آدم رو میبره به یه دنیای موازی که اتفاقات خوب و قشنگی توش میفته، هرچند که شاید توی دنیای واقعی اون اتفاق هیچوقت ملموس نباشه!

حیف نیست آدم از شور و شعف خیالپردازی به خاطر اینکه همه اش تو خیال و هیچوقت عینی نمیشه محروم بشه؟